نهال انجیر سه فصل

زمان کاشت و توضیحات

نهال انجیر سه فصل گرمسیری است و خاستگاهی آسیایی دارد، برگ های درخت انجیر سه فصل مثل پنجه است و دارای شیارهای ظریف و به رنگ سبز می باشد و همچنین عطر خاص و خوشبویی دارد.

شکوفه های نهال انجیر سه فصل مثل شیپور است و رنگ آن خاص و پرجذبه می باشد که منظره ی زیبایی نمایان میسازد.

محصول انجیر سه فصل به شکل گلابی، نرم و لطیف است و رنگ های آن سبز و سیاه و بنفش تیره می باشند و رنگ پوست آن قرمزو طعم آن شیرین است.

نهال انجیر سه فصل

انجیر سه فصل در هر سال چند بار محصول میدهد و رشد آن سریع و پر محصول است و سود خوبی برای باغداران دارد.

طبع انجیر سه فصل گرم می باشد.و برای رشد بهتر و کیفیت دهی خوب به نور آفتاب نیازمند است.

زمان محصول دهی انجیر سه فصل تابستان تا پاییز است.

ارتفاع درخت انجیر سه فصل حدودا ۷ الی ۱۰ متر رشد میکند.

مناسب ترین خاک برای کاشت نهال انجیر سه فصل خاک های شنی رسی میباشد و  phخاک باید ۶.۵ و ۷.۵ باشد.

ابیاری درخت انجیر سه فصل باتوجه به سن درخت متفاوت میباشد هرچقدر سن درخت کم باشد به آبیاری کمی نیازمند است و هرچقدر سن درخت بالا برود میزان آبیاری هم بیشتر می باشد‌.

نهال انجیر سه فصل در برابر سرما مقاومت میکند و سرما را تا دمای منفی ۱۰ درجه نیز میتواند تحمل کند.

در تابستان تا دمای ۲۵ الی ۳۵ درجه قابل تحمل میباشد ولی در دمای ۴۲ درجه تحمل ندارد و موجب بی کیفیتی محصول می شود.

نهال انجیر سه فصل در مناطق نیمه گرمسیر و معتدل رشد می یابد و مناسب ترین فصل کاشت نهال آن فصل پاییز می باشد.

تکثیر نهال انجیر سه فصل به وسیله پیوند، قلمه، پاجوش و بذر تکثیر می شود. گرده افشانی نهال انجیر سه فصل از طریق زنبور عسل گرده افشانی می شود.

حدفاصل کاشت بین نهال انجیر سه فصل ۴.۵ متر می باشد و عمق گودال ها باید ۲ متر باشد.

برگ های درخت انجیر سه فصل خواص دارویی درمانی دارد و در طب سنتی برای درمان بعضی بیماری ها استفاده می شود.

هرس کردن درخت انجیر سه فصل در اواسط فصل پاییز می باشد و بعد هرس خوب رشد میکند و موجب محصول باکیفیت و درشتی می شود.

مورچه،شب پره هندی،سوسک شاخک بلند، پروانه برگ خوار از جمله آفات و بیماری درخت انجیر سه فصل میباشد که برای جلوگیری و دفع این آفات سم پاشی مناسب و حشره کش مناسب باید استفاده شود.

عمر اقتصادی و مفید درخت انجیر سه فصل بیش از ۳۰۰ سال تخمین زده اند.

انجیر (دانشنامه ویکی پدیا)

انجیر، انجیر خوراکی یا شال انجیر (نام علمی: Ficus carica) گونه‌ای آسیایی از گیاهان گلدار خانواده انجیران است. این درخت بومی خاور میانه و آسیای غربی است.

انواعی که در باغبانی برای مصرف میوهٔ آن مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از فیکوس کاریکا، فیکوس پالماتا و فیکوس پودوکاریکا. فیکوس کاریکا همان انجیر معمولی است که به عنوان میوه مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ ولی فیکوس پالماتا و فیکوس پودوکاریکا بیشتر برای تلقیح انواع انجیر خوراکی کاشته می‌شوند.

از انجیر می‌توان در تهیه مربا، بستنی، یا به شکل تازه استفاده کرد. میوه آن به شکل خشک، تازه، کمپوت، مربا، آرد و مارمالاد به مصرف می‌رسد. از آنجایی که نگهداری و انتقال میوه تازه انجیر بسیار دشوار می‌باشد بیشترین استفاده آن به صورت فرآوری شده می‌باشد. سرکه انجیر نیز دارای طعم شیرین و دلچسبی می‌باشد که برای انواع ترشی و سالاد استفاده می‌گردد.

درحال حاضر شهرستان استهبان استان فارس بزرگترین تولیدکننده انجیر دیم در جهان می‌باشد که محصول آن از کیفیت و مرغوبیت خاصی برخوردار است.

مشخصات گیاه‌شناسی

برگ درخت انجیر پنجه‌ای و دارای ۳ تا ۵ لوب می‌باشد. قسمتی که به اسم میوه انجیر معروف است و مورد تغذیه انسان قرار می‌گیرد در حقیقت میوه نیست بلکه زائده مجوفی است که گلهای انجیر به تعدادی زیاد در داخل آن قرار گرفته‌اند و مواد قندی در این زایده یا رسپتاکل جمع می‌شود. گلهای نر و گلهای ماده درخت انجیر از یکدیگر جدا ولی روی یک پایه یعنی در داخل رسپتاکل واقع شده‌اند و به عبارت دیگر درخت انجیر گیاهی است یک پایه.

اگر میوه انجیر را باز کنیم و به شکل یک سطح درآوریم گلهای نر که حامل دانه گرده هستند و در کنار و به طرف خارج صفحه واقع شده و گلهای ماده که حامل تخمدان و در صورت تلقیح شدن حامل بذر خواهند بود در وسط صفحه قرار دارند. تلقیح گل‌های ماده انجیر به وسیلهٔ حشرات مختلف که مهم‌ترین آن‌ها حشره‌ای بسیار کوچک از خانواده کالسیدیده می‌باشد انجام می‌گیرد.

محصولات مرتبط :‌ نهال انجیر گلابی